الهی چه زیباست ایام دوستان تو با تو,
و چه نیکوست معاملت ایشان در آرزوی دیدار تو!
چه خوش است گفتگوی ایشان در راه جستجوی تو!
خداوندا, کار آن کس کند که تواند
و عطا آن کس بخشد که دارد
پس رهی چه تواند و چه دارد؟
چون توانائی تو, که را توان است؟
و در ثنای تو که را زبان است؟
و بی مهر تو که را سرور جان است؟
خدایا به شناخت تو زندگانیم,
و به نصرت تو شادانیم,
به کرامت تو نازانیم,
به عز تو عزیزانیم.
خداوندا!
ما که به تو زنده ایم, هرگز کی میمیریم؟
ما که به تو شادانیم, کی اندوهگین شویم؟
ما که به تو نازانیم,بی تو چون به سر آریم؟
ما که به تو عزیزانیم, هرگز چون ذلیل شویم؟
الهی چه غم دارد او که تو را دارد؟
که شاید او که تو را نشاید؟
خدایا!نه شناخت تو را توان,
نه ثنای تو را زبان,
نه دریای جلال و کبریای تو را کران,
پس تو را مدح و ثنا چون توان؟
مناجات نامه خواجه عبدالله انصاری هروی
